معرفی دارابی و خواص درمانی آن - دانشنامه آریایی

نویسنده: صمصام صانعی

نام علمی درخت:

Citrus decumana Murray var. و نام انگلیسی میوه (دارابی) Shaddock می باشد.

تیره گیاه:

نارنج Rutaceae

نوع گیاه:

درخت

مشخصات ظاهری:

درختی است به ارتفاع حدود 7 متر گاهی موارد بیشتر، شاخه های درخت زاویه دار و کرکدار و دارای خارهای نازک و نه چندان تیز می باشند. برگ های آن همواره سبز و ناخزان، بزرگ، تخم مرغی شکل، پهن، نوک کند و کنگره ای و گل های آن منفرد یا به صورت دسته ای محوری و سفید رنگ هستند. میوه اش گلابی شکل یا کروی و در دو خاتمه تخت، پوست میوه صاف و زرد رنگِ روشن، گوشت داخل میوه سفید مایل به صورتی و طعم آن ترش و شیرین می باشد. برای سرماخوردگی معمولی، دل بهم خوردگی، تهوع، دل درد نوزادان، دردهای روماتیسمی و مفاصل، تورم های ناشی از زمین خوردن، خشکی پوست، تیرگی پوست، حساسیت های پوستی با دانه های جلدی و خارش ها با دلیل نامشخص هم مفید است.

طبیعت میوه:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم است.

رویش جغرافیایی:

در نواحی گرم و مرطوب اغلب کشورها خصوصاً کشورهای آسیایی و در ایران بیشتر در استان های شمالی و بعضی از استان های جنوبی کاشته می گردد.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در دارابی:

تقریباً با ترکیبات گریپ فروت یکسان می باشد.

بخش مورد استفاده:

میوه (دارابی)

نحوه مصرف:

معمولاً میوه رسیده مصرف خوراکی دارد.

خواص درمانی:

نرم کننده سینه و خلط آور، تسکین دهنده سرفه های مقاوم و از بین برنده خماری و خستگی صبحگاهی، از بین برنده حس بی مزگی دهان و قطع کننده آبریزش از دهان، برطرف کننده سوءهاضمه و برطرف کننده آروغ زدن، منظم کننده جریان انرژی حیاتی در بدن و آرام کننده، ضد بوی بد دهان و مفید برای ماشین گرفتگی (حالت تهوع در ماشین) و دریازدگی می باشد. ضمناً برای سرماخوردگی معمولی، دل بهم خوردگی، تهوع، دل درد نوزادان، دردهای روماتیسمی و مفاصل، تورم های ناشی از زمین خوردن، خشکی پوست، تیرگی پوست، حساسیت های پوستی با دانه های جلدی و خارش ها با دلیل نامشخص هم مفید است.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون