ایرانِ بدون طلا؛ زنگ خطر برای رکابزنان به صدا درآمد - دانشنامه آریایی

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران، رقابت های دوچرخه سواری پیست قهرمانی آسیا به میزبانی شهر نیلای در مالزی برگزار شد و کاروان اعزامی کشورمان پیروز به کسب سه مدال شامل 2 نقره و یک برنز شد.

آروین معظمی گودرزی در اسکرچ و تیم دو نفره مهدی سهرابی و محمد رجبلو در مدیسون به مدال نقره رسیدند و محمد دانشور نیز در یک کیلومتر به برنز بسنده کرد.

در میان این مدال ها، باید به برخی رکوردشکنی ها به ویژه در بخش بانوان نیز اشاره کرد. بدون شک در شرایط کنونی شاید انتظار مدال آوری از بانوان رکابزن وجود نداشته باشد و همین رکوردشکنی ها می تواند نقطه امیدی برای این بخش باشد.

این سه مدال در حالی برای کاروان ایران به ثبت رسید که ایران در سه دوره قبلی همواره یک رکابزن قهرمان داشت. در واقع عدم کسب مدال طلا امتیاز منفی برای تیم اعزامی است.

ایران در دوره قبلی که سال 2017 به میزبانی دهلی نو برگزار شد، یک طلا توسط محمد دانشور در یک کیلومتر و 2 نقره توسط محمد رجبلو در اسکرچ و تیم سه نفره ورپشتی، علی عسگری و دانشور در تیم اسپرینت کسب کرد.

در سال 2016 در ایزوی ژاپن نیز محمد دانشور تنها مدال آور کشورمان بود و پیروز به کسب مدال طلا در ماده یک کیلومتر شد.

در سال 2015 هم سبد کاروان اعزامی ایران بدون طلا نبود. در این دوره که به میزبانی تایلند برگزار شد، بهنام خسروشاهی در اسکرچ طلایی شد، تیم دو نفره آروین معظمی گودرزی و امیر زرگری در مدیسون به نقره رسید و احسان خادمی در ماده یک کیلومتر صاحب نشان برنز شد.

نگاهی به این فرایند نشان می دهد که دوچرخه سواری در آسیا به سرعت در حال پیشرفت است. دانشور در حالی برنز گرفت که توانست رکورد خوبی را بر جا بگذارد، اما رکابزنان سایر کشورها عملکرد بهتری داشتند. بنابراین لزوم توجه به این مسئله و برطرف کردن آن برای دوره های آینده احساس می شود.

باید به بازی های آسیایی 2018 نیز اشاره کرد؛ بازی هایی که 6 ماه دیگر در اندونزی برگزار می شود و رکابزنان ایران باید با حریفان خود رقابت کنند. رکابزنان ایران در سال 2014 یک طلا، یک نقره و برنز کسب کرده بودند (در مجموع دو بخش جاده و پیست) و حالا باید خود را آماده رقابتی سخت تر در جاکارتا کنند.