هواپیماها باید چه رنگی باشند؟ - دانشنامه آریایی

با توجه به این که بیشترین رنگی که از هواپیماها تا به الان دیده ایم سفید رنگ بوده است، در ابتدا می خواهیم به شما بگوییم که علت انتخاب این رنگ چیست؟ با توجه به این که برروی بیشتر هواپیماها لوگو هایی با رنگ های مختلف حک می شوند اما رنگ پایه بیشتر بدنه آن ها سفید است. اولین توجیهی که می توان برای انتخاب رنگ سفید به آن اشاره نمود این است که رنگ سفید مزیت حرارتی دارد و یاری می نماید که صدمات روی بدنه هواپیماها هم راحت تر تشخیص داده بشوند و بعلاوه نسبت به رنگ های دیگر، هزینه معقول تری نیز دارد.

هواپیماهای سفید بعلاوه ارزش فروش بیشتری برای شرکت های هواپیمایی نسبت به هواپیماهای رنگی دارند. براساس مطالعه ای که در سال 2011 به وسیله محققان دانشگاه پردیو و مرکز تحقیقات حیات وحش ملی در خصوص تعامل انسان و حیات وحش ارائه شد، محققان به این نتیجه رسیدند که بیشتر پرندگانی که در آسمان پرواز می کنند، با هواپیماهای رنگ سفید نسبت به رنگ های دیگر برخورد کمتری دارند.

این تحقیق نشان می دهد پرندگان هواپیماهای سفید را در آسمان راحت تر پشت سر می گذارند.رنگ سفید بر روی بدنه هواپیما برترین منعکس کننده نور خورشید است و تقریبا هر نوری که رویش بیافتد را برعکس رنگ های دیگر، منعکس می نماید.

به همین علت است که حتی معمولا می گویند که در تابستان ها بهتر است رنگ روشن بپوشید. اگر هواپیما را به رنگی غیر از سفید دربیاورند، نور را به خودش جذب می نماید و باعث بالا رفتن حرارت بدنه می شود. این رنگ نه تنها در هنگام پرواز یک مزیت محسوب می شود، بلکه هنگام فرود و پارک هواپیما هم یک مزیت است که باعث می شود موتور هواپیما بعد از فرود روی زمین آفتاب زده و گرم در تابستان ها، زودتر خنک بشود.

سطح هواپیماها معمولا به طور مرتب برای پیدا کردن صدمات و آسیب دیدگی ها بازرسی می شوند. از آن جایی که خراش ها و آسیب های سطحی همواره رنگی تیره تر از سفید دارند، پیدا کردن آن ها روی رنگ سفید راحت تر و سریع تر از هر رنگ دیگری است. این رنگ بعلاوه خوردگی های سطح و نقاط نشت روغن را کاملا برجسته می نماید که باعث می شود پیدا کردن مشکل بسیار راحت تر باشد. علاوه بر این ها، تشخیص این رنگ در شب و در سوانح دریایی بسیار راحت تر است. از آن جایی که هدف شرکت های هواپیمایی کاهش دادن هزینه ها تا حد ممکن است، انتخاب رنگ سفید یکی از راه های این کاهش هزینه است.

ایده دیگری که در این زمینه مطرح می شود، با نام طرح رادیکال شناخته شده است. در این مورد هواپیما غیر رنگی است و فلز آن خالص و صیقل داده می شود اما، مسئله ای که در این جا مطرح است این است که صیغل دادن احتیاج به نگهداری، صرف زمان و هزینه بیشتری دارد و نکته دیگر هم این است که هواپیماهای سفید سریع تر از هواپیماهای رنگی و غیر رنگی به فروش می فرایند.

جالب است بدانید برای پوشاندن یک هواپیما احتیاج به 65 گالن رنگ است و این باعث می شود که در انتخاب رنگ هوشمندانه تر از انتخاب قبلی خود عمل کنید. علاوه بر آن، این رنگ کاملا ساده و مناسب است و با رنگ لوگوهای مختلفی که روی هواپیما حک می شوند در هماهنگی است. با این وجود تعدادی از شرکت های هواپیمایی از رنگ های ترکیبی برای هواپیما استفاده می کنند.

شرایط آب و هوایی مختلف و ماندن زیاد در آسمان، روی بیشتر رنگ ها تاثیر منفی دارد و باعث کدر شدن یا محو شدن رنگ می شود. در این صورت شرکت های هواپیمایی برای حفظ ظاهر این هواپیماها مجبور به رنگ کردن چند باره آن ها هستند.

این در حالی است که فرقی نمی نماید یک هواپیمای سفید رنگ در چه شرایط هوایی پرواز کند و یا چقدر در آسمان بماند، رنگ سفید هرگز محو نمی شود و به قوت اولیه خودش باقی می ماند. اما دیگر رنگ های هواپیما را چگونه و بر چه اساسی انتخاب می کنند؟

رنگ دیگری که معمولا بر وری بدنه هواپیماها می بینیم، رنگ خاکستری و سبز ارتشی است همانند هواپیمای داگلاس ای-1 اسکایریدر. این هواپیماها در شروع دارای رنگ آبی اقیانوسی براق بودند ولی در دهه ی1950 و در خلال جنگ کره، رنگ آن ها به خاکستری روشن و سفید تغییر داده شد.

. در سال 1967 نیروی هوایی آمریکا رنگ اسکایریدرهای خود را با افزودن سایه های سبز و برنزه به طرح رنگ نیروی دریایی تغییر رنگ داد. علت این رنگ ها به نظر می آید یک توجیه بسیار آسان و راحت داشته باشد و آن هم استتار است. این هواپیماها می توانند با این رنگ ها خود را در شرایطی که قار میگیرند هم متمایز کنند و هم استتار نماید.

تبلیغ بر روی بدنه هواپیما هم یکی از عللی است که رنگ بدنه هواپیماها تغییر می نماید. تمامی تبلیغات جنبه تجاری، بازرگانی و اسپانسری دارند و اهداف خاصی را که معمولا به سود می انجامد را دنبال می کنند. حتی گاهی دیده شده است که این آگهی ها شاید حتی تبلیغ هم نبوده باشند اما به هر حال اتفاقی که می افتد این استکه سیاست های اداره و کنترل یک هواپیما در دست شرکت و یا کسی است که صاحب آن است. حتی بعضی شرکت های هواپیمایی هستند که رنگ بدنه آن ها کاملا رنگ سازمانیشان است و این مورد هم به سیاست شرکت باز می شود.